Wednesday 2 July 2008

എന്നു സ്വന്തം അപ്പു - ഭാഗം 2

ഭാഗം 1 വായിക്കാത്തവര്‍ അതു വായിക്കണമേ എന്നപേക്ഷ

സഹപാഠിയും അയല്‍വാസിയുമായിരുന്ന കുട്ടുവായിരുന്നു അതു. സ്കൂളില്‍ പോകാന്‍ അവന്‍ റെഡിയായി എന്നുള്ള സൂചന.അന്നു നേരായ വഴിയേ തന്നെ പോയി. അവളുടെ വീടിന്റെ മുന്നില്‍ ചെന്നതും ഞാന്‍ പേടിക്കാതെ തലയുയര്‍ത്തി നടന്നു. ഇടതു വശത്തോട്ടു നോക്കിയാല്‍ അവളുടെ മുറ്റത്തു ആരേലും ഉണ്ടെങ്കിലോ!

രാവിലത്തെ പരീക്ഷയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോളാണ്‌ അവളുടെ ക്ലാസ്സിലെ നമ്മുടെയൊരു അടുത്ത സുഹൃത്ത്‌ എന്നെ തിരഞ്ഞു വന്നതു. എന്റെ സാഹസത്തെപറ്റി ഈ പെണ്‍കുട്ടിക്കും ഞാന്‍ ഒരു സൂചന കൊടുത്തിരുന്നു. ചിരിച്ചോണ്ട്‌ നടന്നു വരുന്നതു കണ്ടപ്പോ എനിക്കും പ്രതീക്ഷകള്‍ മുളച്ചു. " എഴുത്തു കൊടുത്തിട്ടു എന്നോടൊന്നു പറഞ്ഞില്ലല്ലോ" എന്നവള്‍ ചോദിച്ചപ്പോ ഞാന്‍ 'അഭിമാനം' കലര്‍ന്ന പുഞ്ചിരിയോടെ മിണ്ടാതെ നിന്നു. പക്ഷേ അതു കഴിഞ്ഞു അവള്‍ പറഞ്ഞ വാചകം എന്നെ അങ്ങു മരപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു. " അവള്‍ അന്നു തന്നെ അതു അവളുടെ അമ്മേടെ കയ്യില്‍ കൊടുത്തു എന്നു കേട്ടു. പരീക്ഷ കഴിയുമ്പോ ചോദിക്കാനിരിക്കുവാന്നാ കേട്ടേ..".

പ്രശ്നമായി. അത്രേം നേരം കൂടെ നിന്ന തലതെറിച്ചവന്‍മാരൊക്കെ കൈ മലര്‍ത്തി. പരീക്ഷ എങ്ങനേലും ഒന്നു തീര്‍ന്നുകിട്ടിയാ മതി എന്നു ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന ഞാന്‍ അപ്പോ തൊട്ടു പരീക്ഷ തീരല്ലേ എന്നു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പക്ഷേ വിധിയെ തടുക്കാന്‍ മനുഷ്യനാര്? പരീക്ഷ തീരുന്ന ആ മംഗള ദിനം പറന്നെത്തി. ഉച്ചയോടെ എന്റെ പരീക്ഷ തീരും. അവള്‍ക്കു ഉച്ചകഴിഞ്ഞു മാത്രമേ ഉള്ളൂ. 12 മണിക്കു പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞ ഞാന്‍ ഇടവഴിയില്‍ കാത്തു നിന്നു. 1 മണിയോടെ അവള്‍ നടന്നടുത്തു. വേറെയൊന്നും വിചാരിക്കല്ലേ, വീട്ടില്‍ പറഞ്ഞു എന്ന കാര്യം സത്യമാണോ എന്നൊന്നു ചോദിക്കണം എന്നു മാത്രേ എനിക്കുണ്ടായിരിന്നുള്ളൂ.

അവളടുത്തെത്തി.

" പരീക്ഷകളൊക്കെ എങ്ങനെയുണ്ടായിരുന്നു?"

" കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു"

നിശബ്ദത...

" വീട്ടില്‍ പറഞ്ഞു അല്ലേ?"

" ഹ്‌മ്...."

" അമ്മ എന്തു പറഞ്ഞു?"

" ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല"

" ചേട്ടന്‍ അറിഞ്ഞോ?"

" ഹ്‌മ്.." [ തൊലഞ്ഞു!]

" അച്ഛനോ?"

" ഇല്ല" [ അത്രേം ആശ്വാസം. പക്ഷേ ഇന്നു വൈകിട്ടു അറിയുമാരിക്കും!]

" ആ എന്നാ ശരി. പൊക്കോ. ഓള്‍ ദ ബെസ്റ്റ്"

അവള്‍ നടന്നകന്നു.

ഞാന്‍ വീട്ടിലെത്തിയതു ഒരുറച്ച തീരുമാനത്തോടെയായിരുന്നു. എന്തു വന്നാലും ധൈര്യമായി നേരിടുക.അല്ലാതെ പേടിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ എത്ര ദിവസം ഇങ്ങനെ നടക്കും? വരുന്നതു പോലെ വരട്ടെ.

[ അവസാനത്തെ വാചകം ഞാന്‍ ആലോചിച്ചതു കുമരകത്തെ എന്റെ തറവാട്ടിലിരുന്നാ കേട്ടോ. വീട്ടില്‍ ചെന്നു ഒരാഴ്ചത്തേയ്ക്കുള്ള തുണിയും പൊതിഞ്ഞു 4 മണിയോടെ ഞാന്‍ കുമരകം പിടിച്ചു. ഞാനാരാ മൊതലു!]

അനുബന്ധം
------------------

വലിയ തട്ടുകേടൊന്നുമില്ലതെ കാര്യം ഒതുങ്ങി കേട്ടോ. അവളുടെ ചേട്ടനും [ പുള്ളി നമ്മടെ ഫ്രണ്ടായിരുന്നു] പിന്നെ അമ്മയും കുറേയധികം കളിയാക്കി. അങ്ങനെ കുറെ നാളത്തേയ്ക്കു ഞാന്‍ പിന്നെ അവര്‍ക്കു മുഖം കൊടുക്കാറില്ലായിരുന്നു. അങ്ങനെ അങ്ങനെ അതങ്ങു അവസാനിച്ചു.

ഇനി, ഇതിപ്പോ ഓര്‍ക്കാന്‍ കാരണം , കഴിഞ്ഞ ഞായറാഴ്ച കോട്ടയം റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോ അവളും അമ്മയും അപ്പനും കൂടി അവിടെ നില്‍ക്കുന്നതു കണ്ടു. അപ്പോ പെട്ടന്നു നൊസ്റ്റാള്‍ജിയായുടെ ഒരസ്കിത!

കഥയിലെ എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ക്കും, പ്രത്യേകിച്ചു അവള്‍ക്കും , ഒരു നല്ല ജീവിതം ആശംസിക്കുന്നു.!

8 comments:

The Common Man | പ്രാരബ്ധം said...

എന്നു സ്വന്തം അപ്പു - ഭാഗം 2

ശ്രീ said...

സാരമില്ല മാഷേ... ഇതൊക്കെയല്ലേ ജീവിതം?
:)

അല്ല, അവളുടെ കല്യാണമൊക്കെ കഴിഞ്ഞോ?

Lince Joseph said...
This comment has been removed by the author.
Lince Joseph said...

വിവരണങ്ങളുടെ ആ vaividhyam, അല്ല..details.. അത് അടിപൊളി ആയിട്ടുന്റ്റ്.. ഞാന്‍ ഒരു പാട്ട് പ്രശംസിക്കുന്നില്ല.. വായന കു‌ടുതല്‍ visual imagery തരുന്നു.. ദൃശ്യ പരത എന്നൊക്കെ പറയണോ?

The one who has loved and lost said...

ഒരു നാടന്‍ ലവ് സ്റ്റോറി :)
ജി. ടോകില്‍ ലിങ്ക് കണ്ടപ്പോ ചുമ്മാ കയറി പരതിയതാ..
കൊള്ളാം..

Unknown said...

super ...valare lalitamayi avataripichittundallo abt ur first luv.....gud ...

Vipin Prasad said...

Daa..eee kadha enikku sharikkum news aaanu kettoo..The Jose Joseph I had known ( i.e before Sept. 1998 , before I left dvhs ) was a premam-less apparently indifferent to gals types :)...This transformation of yours..would ve been worth watching..I missed all the fun..I can imagine how Sailesh, Sumesh S Nair and Varun Thampan ( Kuttu) would ve 'erikayattal' you :)

Mazhakaalam said...

Very cute story Jose!The flow of language is so gud that everything comes so damn clear in front my eyes...as if I am living it thru u!