Tuesday 1 July 2008

എന്നു സ്വന്തം അപ്പു..

Disclaimer:
-------------
വലിയ ഒരു കാലവിളംബം വന്നതിനു ക്ഷമാപണം. [ "ഓ പിന്നെ! എന്നു വെച്ചാ ഇവിടെ കുറേപേരു ഇതും നോക്കിയിരുപ്പല്ലേ.." എന്നു എന്റെ മനസ്സു പറയുന്നുണ്ടു, എന്നാലും..]. എല്ലാം ക്രമമായി
എഴുതണമെന്നൊക്കെയാരുന്നു വിചാരിച്ചിരുന്നതു. അതു നടപ്പാകും എന്നു തോന്നുന്നില്ല.
---------------

ഒരു പാടു പേരെഴുതി തകര്‍ത്ത, തേഞ്ഞു തീര്‍ന്ന ഒരു കഥയാണ്‌ പുറകേ വരുന്നതു. ഒരു പാടൂഹിക്കണ്ട, അതു തന്നെ ...ആദ്യ പ്രേമലേഖനം!

കഥാ നായിക എന്നെപ്പോലെ തന്നെ, എന്റെ സ്കൂളില്‍ നിന്നും ദേവീ വിലാസത്തിലേയ്ക്കു ചേക്കേറിയ ഒരു മാടപ്രാവായിരുന്നു. ഒരു കൊല്ലത്തിനിളപ്പം. അയല്‍ക്കാരി. ആങ്ങളമാരു രണ്ടും എന്റെ
കളിക്കൂട്ടുകാര്‍. നല്ല പരിചയം.

ദേവീ വിലാസത്തില്‍ പരീക്ഷിച്ചിട്ടുള്ള തല്ലുകൊള്ളിത്തരങ്ങള്‍, അതിന്റെ പാരമ്യത്തിലെത്തിയതു ഒമ്പതാം ക്ളാസ്സിലായിരുന്നു. ഏറ്റവും പുറകിലേ ബെഞ്ചില്‍, സൈലേഷും സുമേഷും കൃഷ്ണകുമാറും പിന്നെ ഞാനും കൂടി ചേര്‍ന്ന മാഫിയ. അര ഭിത്തിക്കു നേരെ മുകളില്‍ കൂടി മേലോട്ടു നോക്കിയാല്‍, രണ്ടു നില കെട്ടിടത്തിന്റെ രണ്ടാം നിലയില്‍ എട്ടു-എ ഡിവിഷന്‍. എന്താ കാരണം എന്നറിയില്ല, പക്ഷേ കാണാന്‍ ഒരു സുഖമുള്ള കുറേയധികം പെമ്പിള്ളേര്‍ ആ ക്ളാസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു. നമ്മുടെ കഥാനായികയും അതേ ക്ളാസ്സില്‍.

കുടുംബമുള്‍പ്പടെ പരിചയമുള്ളതുകൊണ്ടു അവളെ വിട്ടു ബാക്കിയെല്ലാവരെയും മടുപ്പില്ലാതെ വായിനോക്കുന്ന കാലത്താണു, കൂടെ പഠിക്കുന്ന ഒരു കൊശവന്‍ വന്നു എന്നോട്‌ അവന്റെ മനസ്സു തുറന്നതു. അവനു ലവളോട്‌ പ്രേമമാണുപോലും. ആരോടെന്നോ? നമ്മുടെ നായികയോട്‌." അതിനു ഞാനിപ്പോ എന്തോ വേണം, നീ തന്നെ പോയി പറയെടാ.." എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു അവനെ വിട്ടെങ്കിലും എനിക്കു പെട്ടെന്നു എവിടെയോ ഒരു വിഷമം. കോട്ടയം പാര്‍ലമെന്റ് മണ്ഡലത്തില്‍ ഒന്നു മല്‍സരിച്ചാല്‍ കൊള്ളാമെന്നു മാണി കോണ്‍ഗ്രസ്സുകാരു പറയുമ്പോ ഒര്‍ജിനല്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സുകാര്‍ക്കു തോന്നുന്ന ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടു. ശ്ശെടാ! എനിക്കിപ്പോ ഇങ്ങനെ തോന്നണ്ട കാര്യമെന്താ എന്നൊക്കെ ഞാന്‍ പല തവണ ആലോചിച്ചു. ഉത്തരമില്ല.

പിന്നെ കുറേയധികം നിദ്രാവിഹീനങ്ങളായ രാവുകള്‍.ഒടുവില്‍ ഞാനാ വലിയ രഹസ്യം കണ്ടെത്തി. എനിക്കവളോട്‌ മുടിഞ്ഞ "ഐ ലവ്യൂ" ആണെന്ന പരമ സത്യം. ഹൊ! അപ്പോ കാര്യത്തിനു ഒരു തീരുമാനമായി. ഇനിയിപ്പോ ഇതൊന്നു ചെന്നു പറയണ്ട കാര്യമേയുള്ളൂ. റൂട്ടു ക്ളീന്‍. ദൈവം സഹായിച്ചു , ഒത്ത ശരീരവും മുട്ടന്‍ തലയുമൊക്കെയായിട്ടു ആകെപ്പാടെ ഒരാനചന്തം എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അതില്‍ അതിശയോക്തി തീരെയില്ലാണ്ടാവില്ലല്ലോ അല്ലേ?

നേരെ പോയി പറയാന്‍ വല്ലായ്മക്കുറവിന്റെ ഒരില്ലായ്മക്കുറവ്‌. അങ്ങനെയാണ്‌ ഞാന്‍ എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ആദ്യ പ്രേമലേഖനത്തിനു കളമൊരുക്കിയതു. യു.പി . സ്കൂള്‍ മുതല്‍ സ്ഥിരമായി ഉപന്യാസമല്‍സരങ്ങളില്‍ പങ്കെടുക്കാറുള്ളതുകൊണ്ടു എഴുത്തു നമുക്കു ചീള്‌ കേസ്‌! വലിയ പരീക്ഷക്കു പഠിക്കാനെന്നു പരഞ്ഞു പുരപ്പുറത്തു കേറിയ ഒരു സായാഹ്നത്തില്‍ ഞാനാ മംഗള കര്‍മ്മത്തിനു തുടക്കം കുറിച്ചു. എഴുതി പഠിക്കാന്‍ കയ്യിലെടുത്തിരുന്ന "കേരള കാര്‍ഷിക സര്‍വ്വകലാശാലയുടെ"[അപ്പനു അവിടെയാണു ജോലി] ഒരു ലെറ്റര്‍പാഡിലായിരുന്നു സര്‍ഗ്ഗസൃഷ്ടി. ആരു കണ്ടാലും , അതു ഞങ്ങടെ വീട്ടില്‍ നിന്നുമാണു പബ്ലിഷു ചെയ്തതു എന്നു മനസ്സിലാകും. പക്ഷേ അന്നതൊന്നും ആലോചിച്ചില്ല.

എഴുതി തീര്‍ത്തിട്ടു വായിച്ചു നോക്കിയപ്പോള്‍ നല്ല ഒന്നാന്തരം ഒരു ഉപന്യാസം. ആമുഖം, വിഷയാവതരണം, ഉള്ളടക്കം, ഉപസംഹാരം എന്നിങ്ങനെ പാരഗ്രാഫു തിരിച്ചു പടച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നു. അല്പ്പം കൂടി റൊമാന്റിഫിക്കേഷന്‍ ചെയ്യണോ എന്നൊന്നു സംശയിച്ചതാ, പിന്നെ വേണ്ടന്നു വെച്ചു. പിറ്റേന്നു സ്കൂളില്‍ കൊണ്ടു പോയി, ലൌലെറ്റര്‍ കലയില്‍ വെറ്ററനായ സൈലേഷിനെ കാണിച്ചു. 'ഇതില്‍ സാഹിത്യമില്ല' എന്നതായിരുന്നു പുള്ളിയുടെ കമന്റ്‌. അവന്‍ പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും ഒരു കടലാശ്‌ പുറത്തെടുത്തു. അതില്‍ അക്കമിട്ടെഴുതിയിരിക്കുന്ന വരികള്‍ ഞാന്‍ വേഗത്തില്‍ വായിച്ചു.

1." അല്ലിമലര്‍കാവിലെ ആമ്പല്‍പൂവേ..അറിയാതെ നിന്നെ ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചു പോയി.. ആവില്ല മുത്തേ നിന്നെ പിരിയാന്‍.. അത്രക്കു നിന്നെ ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചു പോയി"

2. " ഒരു നാള്‍ ഞാന്‍ മരിക്കും, എനിക്കതു നിന്നെ സ്നേഹിച്ചുകൊണ്ടു മരിക്കണം"

എന്നിങ്ങനെ മലയാളത്തില്‍ നല്ല കിടിലം വരികള്‍.[ അക്ഷരപ്പിശകുകളുണ്ട്‌. അവനെഴുതിയതല്ലേ?]

ഏറ്റവും അവസാനം ഇംഗ്ലീഷിലും ഒരു സാധനം -- Love me for a reason, Let the reason be love...! എന്റമ്മെ!!!

ചില വരികളൊക്കെ എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു, പക്ഷേ അവയൊന്നും ഞാനെഴുതിയ എഴുത്തിനു ചേരുന്നില്ല. എന്റെ എഴുത്തിനു പറ്റിയതു പ്രേമവിവാഹങ്ങളുടെ അവലോകന ഗ്രാഫ്‌ ആണെന്നു വരെ തോന്നിപ്പോയി. ഒടുവില്‍ വെച്ചുകെട്ടുകളൊന്നുമില്ലാതെ സംഗതി കൊടുക്കാന്‍ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.

അടുത്ത പ്രശ്നം ഇതെപ്പോ കൊടുക്കും എന്നതായി. പതിവ് പ്രവൃത്തി ദിനങ്ങളില്‍ അവളുടെ അനിയനും കൂടെ കാണും. പക്ഷേ പരീക്ഷ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞാല്‍, അവള്‍ക്കു ഉച്ചക്കാണ്‌ പരീക്ഷ എന്നുള്ളതുകൊണ്ട്‌ അവള്‍ തനിയെ ആണു വരുന്നതു. അപ്പോ പിന്നെ പരീക്ഷക്കിടയില്‍ തന്നെ കാര്യം സാധിക്കണം.

ആരു കൊണ്ടു പോയി കൊടുക്കും? ഞാനോ? നോക്കിയിരുന്ന മതി. വേറെയൊന്നുമുണ്ടായിട്ടല്ല, എനിക്കു പേടിയാ, അത്ര തന്നെ!. ആ ജോലി സൈലേഷും സുമേഷും ഏറ്റെടുത്തു. അങ്ങനെ , എന്റെ ഓര്‍മ്മ ശരിയാണെങ്കില്‍ 1999 മാര്‍ച്ചു 9 ചൊവ്വാഴ്ച ആ സംഭവം നടന്നു. വീട്ടിലെ ഉത്തരവാദിത്തമുള്ള മകനായ, കുടുംബത്തിലെ നല്ല പിള്ളയായ ഞാന്‍ എഴുതിയ ഒരു പ്രേ.ലേ., ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയുടെ കയ്യില്‍ ചെന്നു പെട്ടു.

ടെന്‍ഷന്‍ എന്നൊക്കെ പറയുന്നതു എന്താണെന്നു അറിഞ്ഞ ദിവസമായിരുന്നു. വൈകുന്നേരം മുതല്‍ ഗേറ്റിലേയ്ക്കു കണ്ണ്‌ നട്ടു കാത്തിരുന്നു. ഒരു കയ്യില്‍ എഴുത്തും മറു കയ്യില്‍ ഒരു പത്തലുമായി കയറി വരുന്ന അവളുടെ പിതാമഹനെ കാത്തു. പിറ്റേന്നു പരീക്ഷക്കു അവളുടെ വീടിന്റെ മുന്നിലൂടെയുള്ള വഴി ഒഴിവാക്കി, വളഞ്ഞ വഴിയേ പോയി. സ്കൂളില്‍ ചെന്നിട്ടു, പതിവില്ലാത്ത വിധം പരീക്ഷാഹാളിനുള്ളില്‍ തന്നെയിരുന്നു സമയം കളഞ്ഞു. പക്ഷേ അന്നു വൈകിട്ടും ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല. അതോടെ പേടി മാറി ഒരു ചെറിയ പ്രതീക്ഷയുടെ രൂപത്തിലായി.

പിറ്റേന്നു രാവിലെ കാപ്പി കുടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോളാണ്‌ ആരോ എന്നെ വിളിക്കുന്നതു ഞാന്‍ കേട്ടതു.."അപ്പൂ...."

[തുടരും]

8 comments:

The Common Man | പ്രാരബ്ധം said...

"..എന്നു സ്വന്തം അപ്പു.. "

ലോകം പലവുരു കേട്ട കഥ..കാലം പലവുരു കണ്ട കഥ..ഇതു നേരായ കഥ....

അച്ചായത്തി said...

aaha...ee premalekhana rachana annu thudangiyathanalle....enganeyundayirunnu rasi? vere othiri ezhuthan sadhicho atho ithode muradichu poyo? ;)

Joe Cheri Ross said...

Rasi nallathayirunnu ennannu varthamanam soochippikkunnathu.

The Common Man | പ്രാരബ്ധം said...

@വിധു

പിന്നേ! പിന്നങ്ങോട്ട് അനര്‍ഗ്ഗനിര്‍ഗ്ഗളം പോലെ പ്രവഹിക്കുകയായിരുന്നല്ലോ!

@ജോ

കെളത്താതെ..!കെളത്താതെ..!

ശ്രീ said...

കൊള്ളാമല്ലോ. എന്നിട്ട്???

ബാക്കി കൂടെ പറയ് മാഷേ.
;)

siva // ശിവ said...

ആരായിരുന്നു അത്...അപ്പൂ എന്ന് വിളിച്ചത്....ബാക്കി എത്രയും വേഗം...

സസ്നേഹം,

ശിവ

The Common Man | പ്രാരബ്ധം said...

ശ്രീ, ശിവാ

ഭാഗം രണ്ടു റിലീസ് ആയി. വായിക്കണേ....

Jacob Varghese said...

mone kutta.. aa suspense ulla 'thudaram' enne malayala manorama weekly aazhcappathippile thakarppan novelukal ormippikkunnu..